Dag 11

Na weer een heerlijke nacht worden we fris wakker en begeven ons naar de ontbijtzaal. Om 11.00 uur worden we verwacht in de stuurhut. We hebben ons ingeschreven voor een excursie. Met een beperkte groep mensen totaal misschien 15 personen, worden we door de purser binnengelaten in de stuurhut. Dit is het centrum van ons bewegende dorpje. We worden begroet door de kapitein en hij legt ons van alles uit over de schermen die het “dashbord” vormen. De koers kan natuurlijk uitgezet worden via het “gps systeem”. Er staan enkele punten aangegeven, die dan automatisch worden gevolgd. Ook de oever, in dit geval gevormd door grillige rotseilandjes, is te zien op dit scherm en eventuele schepen. Er is inderdaad een schip in zicht en via de computer kan de kapitein allerlei gegevens van dit schip opvragen, zoals: de naam, het soort schip, kruissnelheid enz. Verder zijn er uiteraard zeekaarten te zien, waar je net als in google maps kan selecteren welke gegevens je wilt zien, bv: bakens, herkenningspunten enz. Er zijn desondanks ook gewone papieren zeekaarten aan boord. Ook kunnen op een ander scherm allerlei technische gegevens van het schip opgeroepen worden. Dit ziet eruit als een soort werktekening, waarop of een schema van branddeuren, open of dicht, of een schema van de hoeveelheden water in welke tanks, je kunt het zo gek niet noemen of de kapitein kan het “zien”.

De kapitein in zijn domein

Het “Dashbord” van het schip

 Er worden allerlei vragen gesteld. Hoe lang moet je leren om dit te kunnen doen. Hij legt uit, dat hij echt als dekknechtje is begonnen, en zich zo omhoog heeft geleerd, en gewerkt. Je wordt dit natuurlijk niet zo maar met alleen maar wat interessante papiertjes. Hij heeft zelfs gevaren op onderzeeboot, en diverse jaren als stuurman en 1^e stuurman gevaren. Dan ben je rijp voor deze job. Als je naar de man kijkt, hij is zo rustig en straalt zoveel autoriteit uit…..en zo hoort het ook. Ik sluit tenslotte elke avond aan boord van dit schip, mijn oogjes in het volle vertrouwen dat er iemand aan het stuur staat die weet wat hij doet. We worden na ongeveer een half uur door de purser uit de stuurhut geleid en krijgen in één van de kleine salons een drankje aangeboden. Het is oranje met een lichte sparkel, genaamd captains drink. De smaak is pittig, maar absoluut zonder alcohol. Het personeel, in ieder geval op deze afdeling, mag de 22 dagen dat ze dienst hebben, geen alcohol drinken, dit is strikt verboden. Ook geen wijntje bij het diner of iets dergelijks, ze staan kurkdroog. Grappig voegt hij eraan toe: “maar die andere 22 dagen….”  De shifts zijn dus 22 dagen op en 22 dagen af. En tijdens onze reis hebben we verschillende personeelsleden zien komen en gaan. 2 “rondjes” met het schip ( 2 x 11 dagen) en dan stappen ze af, misschien wel in hun eigen woonplaats. Het was interessant en leuk om het eens op deze manier te zien allemaal. En tot slot krijgen wij een certificaat van bekwaamheid uitgereikt klasse 10. Dus we zijn nog lang niet bij klasse 1. Het is inmiddels de hoogste tijd voor een maaltijd…vind je niet. Dus we begeven ons naar de trog. De middag verloopt rustig. Het weer is niet geweldig, eerlijk gezegd kunnen we niet eens een kunstlijn zien. Het is aardig mistig. De Nederlanders klitten weer wat bij elkaar, en de laatste souvenirtjes worden gekocht en uitgebreid geshowd. We maken een stop bij Krinstiansund.

Kristiansund

 En zo dwarrelen we door de middag en wordt het onvermijdelijk weer etenstijd. Dit is ons laatste diner. Door deze en gene wordt snel de laatste gelegenheid aangegrepen om de koks op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook Gert heeft er op het laatste moment erg in zijn camera mee te nemen. Al dagen ergeren we ons samen aan het feit dat we dit steeds vergeten. Het voorgerecht wordt in de keuken bereidt, alsmede het toetje. Het hoofdgerecht wordt echter als “bulkgoed” uit de keuken gereden, en de borden worden in het buffetgedeelte van de eetzaal opgemaakt. 2 x 3 koks voorzien de obers van versopgemaakte gerechten.

Koks die druk in de weer zijn om ons eten te bereiden

En dan nu…..de details. Het voorgerecht is een carpatio van rendiervlees met salade en besjes. Het hoofdgerecht bestaat uit 3 soorten vis, zover wij kunnen beoordelen, gekookte zalm of trout, gestoofde heilbot en gerookte zalm, in de schil gekookte krieltjes en het geheel overgoten door een gebonden saus met kruidenkaas. Het toetje was een soepje van vers bosfruit en daar dreef een stukje pudding in, afgewerkt met een krakelingachtig stengeltje. We hebben de balans opgemaakt, en zijn tot de conclusie gekomen dat we van de 11 diners, 2 buffetten hebben genoten, en 3 vleesgerechten hebben genuttigd. Slotsom 6 maal vis gegeten. En dan hebben we het nog niet eens over de verschillende voorgerechten bestaande uit vis. En…….alles was lekker. We hebben nooit gedacht….dit laten we staan….dit is niks….. Dat is alleen al een huzarenstaaltje van deze keuken. We zijn vreselijk verwent en zien op tegen de sobere maaltijden van thuis…..die wij zelf moeten bereiden……!! Je zou toch zo’n kokje mee kunnen nemen… Maar dat zou vast ook gaan vervelen, dus gaan we volgende week maar weer trouw aan de piepers met groente, sudderlapje en vette jus. Ook lekker hoor! ’s Avonds leggen we aan in Molde en Gert schiet nog enkele leuke plaatjes.

Als je goed kijkt zie je er zeil aan de mast in dit appartementencomplex. De balkonnetjes vormen de leuvertjes waarmee het grootzeil aan de mast vast zit.

houten sculptuur van ronddollende dolfijnen

Als hij om half tien weer binnenkomt gaan we nog even thee/koffie halen en voegen ons bij het inmiddels weer ontstane Nederlanse groepje. Onze Belgische reisgenoot schuift aan en nuttigt zijn flesje wijn. Er wordt weer stevig gelachen. Een van het Nederlanse gezelschap is haar mobiel kwijt. Haar man probeert haar te bellen…maar weet haar nummer niet. Ze hebben vast een heel hechte relatie, maar ze bellen elkaar nooit…. Langzaam stapt de één voor de ander op….De laatste avond is voorbijgevlogen, net als de rest van de vakantie. Morgen worden we al weer geconfronteerd met ons éérste “moeten”. De koffers moeten om tien uur bij de lift van je verdieping staan. Voor nu welterusten allemaal….en morgen weer een nieuw verhaal.

De cameraman…..

Dag 10

Vanmorgen bij het ontbijt hebben we een uitgebreid gesprek gehad met een Noorse vrouw. Het was een apart vrouwtje, maar ik heb best wel lang met haar zitten praten. Het weer liet zich wederom van de goede kant zien, en we begaven ons aan dek. Daar hadden we weer een uitgebreid gesprek met een meneer uit Amsterdam. Dat is wel leuk hier aan boord. Je hebt zo een gesprekje, we leven zo in ons eigen afgeschermde wereldje op ons dobberende eilandje. Alles is vrijblijvend, ook een gesprekje. Heerlijk…..Voor je het weet is het weer tijd voor de lunch. Daarna gaan we naar het zonnedek en begeven ons in een inmiddels vertrouwd groepje Nederlanders. We bekijken de omgeving en de mondjes staan terwijl niet stil. Er lopen een paar oudere dames rondjes over het dek. Stevig ingepakt met een petje op en een zonnebril. Telkens komen ze langs en op een gegeven moment tellen wij mee. We steken vingers op elke keer als ze langskomen, en uiteindelijk krijgen we een reactie en corrigeren zij ons zelfs. Rondje 4 blijkt rondje 7 te zijn. We houden het vol tot rondje 10….. Het slaat allemaal nergens op, maar wij hebben lol. We kunnen dus wel stellen dat dit één van de luiste dagen aan boord is. We passeren een bergketen die “De syv søstre” (De zeven zusters) heet. Het verhaal gaat dat trollen  veranderen in steen als ze niet verborgen zijn voor de zon op komt. Zo gebeurde het met de zeven mooie zusters…..

De zeven mooie zusters

 Aan het eind van de middag passeren we een berg waar een gat in zit. Vol verwachting buigen wij ons allen in de richting die onze reisleidster via de speakers doorgeeft. Het duur nogal lang…maar eindelijk daar is tie. Het is de “gjennom Torghatten”  berg Torghatten. In deze berg zit een gat met een afmeting van 160 m lang, 35 m hoog en 15 m breedt. Deze is waarschijnlijk ontstaan door het smeltwater. Het is een prachtig gebied met bijna azuurblauw water, en sneeuwbergen op de achtergrond.

Berg met gat

De dag baant zich een weg naar de avond, en het is voor je het weet dinertijd. De maaltijd begint met gerookte zalm op toast met kruidenboter en sla met een dressing. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar we vonden het allebei lekker. Het hoofdgerecht was varkensvlees met spek en zwoerd met aardappeltjes in de schil en rode kool met een smaak die ongekend lekker was. Tot besluit, taart gemaakt met laagjes biscuitgebak en ijs, omhult met slagroom en gegarneerd met zelfgemaakte gekonfijte vruchtjes. Het was weer een feest om aan tafel te zitten. Na het eten leggen we aan in Rørvik en bezoeken het visserij museum. We hebben wel een foto van het museum, maar binnen viel er niet veel te fotograferen. Het waren voornamelijk foto’s en filmmateriaal maar desalniettemin heel interessant.

museum van visserij

We gaan terug naar de kade en achter ons schip ligt een andere vaartuig van de Hurtigrutenlijn aan de kade. Het is de MS Nordstjernen. Dit is één van de oudere boten van de rederij en geeft het begrip “romantisch” een extra dimensie. Lijkt ons heel leuk om het ook nog eens op z’on oudje over te doen. Helaas is er geen zonnedek of zo te vinden. Maar het is een mooi schuitje.

de MS Nordstjernen

We gaan snel aan boord en voegen ons gewapend met koffie en thee wederom bij het Nederlandse eskader in de panorama lounche. Er komen berichten door dat er vliegvelden in Noord Noorwegen worden gesloten vanwege een aswolk. We fantaseren hoe wij onze tijd door gaan brengen als we niet naar huis kunnen vliegen. Van het één komt het ander. Heeft iedereen wel genoeg verschoningen bij zich. En al snel rollen de tranen ons weer over de wangen van het lachen. Het is lang geleden dat we z’on lol hebben gehad. Maar uiteindelijk worden we allemaal toch slaperig van ons daagje in de zon, en een ieder begeeft zich naar zijn of haar hut. Morgen is onze laatste echte hele dag. Wat zullen we het hier missen. Op naar zaterdag.

Grts Gert en Irene

Kijk, het is van origine toch nog steeds een postboot

Dag  9

Na ons ontbijtje gaan we vandaag snel aan de slag met ons dagelijkse computeractie. Vanmiddag staat er van alles op het programma. We pakken een bakkie warm drinken in onze rode mok en gaan aan de slag. Maar dan legt de boot ergens aan en moet Gert eerst even naar buiten om het aanleggen live mee te maken. Het zal wel gezellig zijn op het dek, want hij komt maar niet terug. Sommige mannen staan echt in weer in wind op het dek om maar geen gelegenheid ongebruikt te laten om een plaatje te schieten, dus verzanden ze in de overgebleven tijd in technische details. Soms zie ik Gert de helft van de ochtend of middag niet. Ook nu dus weer, en ben ik genoodzaakt om lekker te gaan lezen. Als hij terug komt, gaan we aan de slag. Ik kan het in principe wel alleen, maar samen is toch leuker. We zijn echter net bezig of Er wordt omgeroepen dat we door een kanaal varen. Er wordt zacht gevaren want de boot heeft slechts een metertje speling onder de boeg. Dit kanaal zorgt ervoor dat er niet om de Vesteralen geengevaren hoeft te worden. De eilandengroep heeft zijn naam aan het feit dat er omgevaren moest worden te danken. “Vester” is een verbastering van links en “ale” betekent zee, dus links van de zee.

Markeringspalen in het smalle en betrekking ondiepe kanaal met een typerende brug in de fjorjen op de achtergrond 

In ieder geval, ik zit weer alleen dus ben ik weer genoodzaakt om na het computeren te gaan lezen, wat jammer nou…… We drinken later nog een bakkie en dan is het alweer lunchtijd. Daarna…verrassing…vertrekt Gert alweer naar het dek, en ik maak een praatje met 2 nederlandse dames. Gewoon effe gezellig. We vragen ons af hoe wij al die kilo’s, die wij onszelf deze vakantie aanmeten, weer gaan verwijderen. Dat zijn zorgen voor later. Nu genieten we er gewoon nog even van. We leggen aan in Storkmarknes waar het Hurtigruten museum zich bevindt. Het is erg leuk om te zien hoe de organisatie zich heeft ontwikkeld. Het geheel is begonnen in 1883. Eén enkele man, Dhr. Wild, kreeg het idee om een snelle postverbinding op te zetten. Passagiers konden ook gebruik maken van deze faciliteit. Je had een 1^e klas, de hutten hiervan bevonden zich op dekniveau, 2^e klas benedendeks. Voor 1^e klas werd een lux eetarrangement aangeboden, 2^e klas wat normaler en voor de 3^e klas die zich onder in het schip ophield werden geen maaltijden verzorgd. Zij moeten hun eten zelf meenemen. Daarna werden 1^e en 2^e klas wat meer bij elkaar getrokken, en pas in 1930 werd voor alle klassen de maaltijden verzorgt. Heden ten dage zijn de maaltijden voor alle klassen gelijk.

een oude stuurhut in het museum

We hebben maar kort de tijd om het museum te bekijken, dus snellen we weer naar de boot voor de volgende stopplaats. Voor ons zal dat ter hoogte van de Trollenfjord zijn. We gaan op een apart bootje op Zeearend safari. We moeten overstappen vanaf een varende Midnatsol op een kleinere boot. De baren zijn nogal woelig dus het duurt even voordat de verantwoordelijken voor deze overstap groen licht geven, maar dan mogen we over de loopplank. Er staat een stevige wind, zeg maar het waait gewoon erg hard. Het is koud en het bootje gaat best tekeer maar als je jezelf goed vasthoud is het te doen. We varen naar de Trollenfjord en wanneer we ons aan het eind omdraaien komt daar net de Midnatsol de fjord ingevaren. Leuk om je eigen boot eens varende te zien vanuit een andere boot. Als we de Trollenfjord uitkomen begint de eigenlijke safari. En ja hoor, daar komt er één. Wat een machtige vogels om te zien. De mannen met de camera’s schieten er lustig op los. Zo komen er wel drie arenden op het aas af en ze worden allemaal vastgelegd op de gevoelige plaat.

Zeearend

Met een paar dames hebben we de grootste lol. Het was mooi maar ook heel gezellig. Dan varen we naar het ontmoetingspunt met ons cruise schip. De zee is er niet minder woelig op geworden, en het bootje stampt tegen de wind en de golven in. Er wordt verzocht om van het dek af te gaan en een plaatsje beneden te zoeken en te gaan zitten. De wind komt namelijk straks bij het oversteken van een fjord op de zijkant van het schip te staan en we liggen dan bovendien schuin op de golven.  In de kajuit zijn alle plaatsen bezet en we worden nog verder naar beneden verwezen, want we moesten en zouden gaan zitten. Nou, dat ze daar goed aan deden bleek wel op het moment dat we de fjord overstaken. Het bootje slingerde en stampte als een waanzinnige en als je inderdaad ergens had gestaan, had je je roer niet recht kunnen houden. Enkele mensen krijgen last van zeeziekte en er worden plastic zakjes aangevoerd. Gelukkig hebben wij nergens last van gehad.

Dit is het bootje waar we mee op safari zijn geweest / drogende stokvis op de achtergrond

We leggen aan in Svolsvaer en al snel komt het moederschip door de nauwe havenmonding naar de aanlegplaats.

De “Midnatsol” kruipt de haven binnen

We gaan aan boord en het is tijd voor het diner. We beginnen met een gebonden groentesoep. De groenten waren wel door een zeef gehaald,dus het was een romig geheel. Het hoofdgerecht bestond uit kabeljauw op aardappelpuree, overgoten door een bruine jus met stukjes gekookte wortel en kleine stukjes champignon. Het toetje was een puddinkje met kersen erop. De kok had weer alle zeilen bijgezet om dit culinaire hoogstandje op onze borden te toveren. Na het diner drinken we koffie/thee en gaan daarna nog even aan land om een plaatje te schieten van het huisje waar we tijdens onze Noordkaapgang hebben vertoefd in het plaatsje Stamsund. Daarna is het tijd om de dag af te sluiten. Het bedje in onze hut kijkt ons uitnodigend toe…..we komen eraan….

Grts Gert en Irene

Zomaar een kerkje wat voorbij glijdt…

Dag 8

Na wederom een overvloedige dis besluiten we aan wal te gaan, want het schip nestelt zich in de beschutte haven van Hammerfest. We hebben niet veel tijd, maar hebben desalniettemin een stevige klim op het oog. We lopen het stadje door en klimmen naar het uitzichtpunt “Salen” of “Het Zadel”. Een grindpad slingert in haarspeldbochten omhoog. Dan stuiten we op een gedeelte waar over de hele breedte van het pad een plak verijsde sneeuw ligt. Het is een hele toestand om hier langs te komen, zonder af te glijden naar het startpunt, maar het lukt.

Het klimmen ging al lastig….van de afdaling zijn gelukkig geen foto’s…

Boven hebben we een mooi uitzicht over de stad, dat zich uitstrekt om een baai in de fjord. Het stadje is niet breed maar wel langgerekt, dat zie je goed zo vanaf deze hoogte.

Hammerfest is een belangrijke overslagplaats voor gas, en op de achtergrond bij een landtong de fjord in brand een affakkel vlam omringt door installaties.

Aangezien de boot al weer snel vertrekt moeten we na een paar blikken geworpen te hebben weer naar beneden, en langs genoemde ijsplak. Ieder past bij het neergaan zijn eigen techniek toe, en Gert vindt die van mij niet geweldig. Hij kijkt achterom en geeft mij welgemeende doch dringende adviezen, die bijna leiden tot mijn ondergang. Laat mij mijn eigen dingetje nou maar doen….ja….het ziet er niet fraai uit, maar het brengt mij weer veilig op het afdalende kiezelpaadje. Beneden komend willen wij een foto nemen van een beeld, cq. voorstelling van een schip, varend tussen de ijsschotsen. Voor het beeld staat een zwarte auto, wat het vastleggen van e.e.a. bemoeilijkt. Eindelijk komt er iemand aan die bij de auto lijkt te horen, stapt en….en je zou denken dan rijdt hij weg. Maar nee hor, we moeten best nog wel even wachten voor de auto zich voor het beeld vandaan beweegt. Er staan verschillende mensen met camera in de aanslag te wachten….en toch blijft zo iemand dan gewoon met dat zwarte ding staan….kijk dat noem ik nou geen inzicht hebben. Enfin,…gauw naar de boot en aan de lunch, want daar is het al weer tijd voor. We horen van enkele Noordkaap gangers, dat het daar erg mistig was. Vanmorgen zijn zij vroeg uit bed gegaan om hun ontbijt te genieten bij de Noordkaap. Je mocht alleen bij de wereldbol en het hek komen, want het zicht was zo slecht, dat men vreesde dat een onvoorzichtige toerist de berg af zou kukelen. Het zicht beperkte zich namelijk tot enkele meters. Vanuit het panorama restaurant was niets anders te zien dan de melkachtige bewolking die de Noordkaap omhulde. Jammer hor!….. Het is lunchtijd en na de lunch strijken we met een kopje thee neer op een zitje naast de conferentiezaal. Er is een presentatie bezig voor medewerkers van “Stad Oil”. Kijk dat is een leuke manier om wat aan teambuilding te doen. Na een tijdje begeeft Gert zich naar het dek om foto’s te nemen en ik duik in mijn boek. We ontmoeten elkaar voor de deur van onze hut en besluiten dat het een goede tijd is om ons logboekje bij te werken. Dus opnieuw voorzien van thee naar de zitjes naast de conferentiezaal, waar het bereik voor het internet met de server van het schip het beste is. We worden er steeds handiger in en zijn in een mum van tijd klaar. Ik ga weer lekker lezen, en Gert gaat uitwaaien. Zo verglijdt de tijd, en moeten we ons weer haasten om aan het diner te verschijnen. We beginnen met een toast met brie uit de oven, gedrapeerd op een bedje van sla. Het hoofdgerecht is een vissoort waar we de naam niet van thuis kunnen brengen. In het Engels is het  “char” maar op de grote poster met alle vissoorten die hier ophangt kunnen we hem niet vinden. Het is overigens best smakelijk. Het toetje is een puddinkje met marmelade erop en een kruimlaagje met nootjes eronder. We mogen weer niet klagen vandaag….. Na nog wat koffie/thee gaan we naar onze hut en wachten nog op de passage van de “Lingen Alp” met de hoop dat de zon er nog even goed op wil schijnen voor de foto’s. Al met al een rustig dagje, maar dat geeft niet….we komen onze tijd echt wel door.

Even wat wetenswaardigheden over het leven hier aan boord……
Bij aankomst wordt iedereen in de gelegenheid gesteld om een “Hurtigruten koffie/thee mok” te kopen. Met deze mok, die er opzichtig uitziet, kunnen wij de gehele dag door koffie en thee tappen. Dit is gratis, en de mok is geldig voor het gehele jaar. (alsof je zo’n cruiseje meerdere keren per jaar zou boeken) Het is een warmhoudmok met dekseltje, en gezien het reeds genoemde jaarabonnement gaan wij ervan uit dat de kleur elk jaar veranderd. Dit jaar zijn de mokjes rood en in het zelfbedieningsrestaurant /cafetaria herkennen ze de mokjes al van verre… Je tapt je warme drank en loopt gewoon weg….Kijk dat is nu nog eens een uitgekiend systeem.

Dat was het weer voor vandaag. Morgen hebben we weer van alles op het programma staan, dus blijf aan de lijn…..
Groetjes vanuit onze luie stoel, zacht gewiegd door de golven voor de Noorse kust….Gert en Irene

Mooie greep uit de mooie plaatjes van vandaag….

Een licht wolkendek geeft de foto soms extra “sjeu”
….

Dag 7

Na het ontbijt leggen we aan in Kirkenes. Om ca. 10.00 uur gaan we van boord, en lopen naar het centrum. Vlak bij de kade liggen grote hopen sneeuw te smelten. Dit zijn verzamelplaatsen geweest deze winter, waar al het opgeschoven sneeuw is gebracht. Als je er in gaat staan lijkt het of je in een winterlandschap staat.

 Al snel sluit de Amerikaan bij ons aan en we wisselen de verschillen weer uit. Nu ging het vooral over auto’s en benzinegebruik. De Amerikanen slurpen benzine, dat is wel duidelijk, en de brandstof kost geen drol. Hij moet bij een pharmasie wezen, voor een hoestdrankje. Zijn vrouw en hij zijn allebei verkouden, vandaar. Ik weet niet of ik het goed schrijf, maar het is duidelijk dat het uithangbord “Apetek” hem niets zegt, gelukkig kunnen wij hem dus een handje helpen. Wanneer ik het woord Apotheek uitspreek, zegt hij, dat zeiden vroeger de oudere mensen nog wel eens…maar dat woord wordt nu al lang niet meer gebruikt, kijk dat is nou leuk om te weten. Hij gaat zijn drankje kopen, en wij lopen naar een gelegenheid om koffie/thee te drinken. De boot vertrekt alweer om 12.15 uur dus we moeten weer rechtsomkeert maken richting onze tijdelijke thuisbasis. In het water voor het stadje drijven eilandjes van ijs rond. Deze komen uit een “riviertje” dat vlak bij de haven uitmondt. Op deze zitten zelfs een paar vogels.

We schuiven net aan voor de lunch als de boot afvaart. Het is prachtig weer dus na het eten verplaatsen we ons naar het bovendek. Dek 9. De eetzaal bevindt zich op dek 5, dus het is een hele klim, zeker met een volle maag. Toch hebben we ons tot nu toe niet laten verleiden tot verplaatsing met de lift. Het trappenlopen is onze enige kans om wat van het overtollige voedsel te verbranden. Enfin…..we zitten op het zonnedek, en het is gewoon warm. Overhemden worden uitgetrokken, en schoenen en sokken worden verwijdert. Het is ongelofelijk hoe warm het kan zijn zo ver boven de poolcirkel. Het zonnetje maakt dorstig.  Als ik trek krijg in een koppie thee moet ik de hele riedel weer naar beneden lopen en met de kopjes weer helemaal omhoog. Dan ben je inmiddels ook wel toe aan een bakkie!!….. We passeren het oostelijkste punt van Noorwegen, dit is een klein eilandje Hornøya vlakbij de stad Vardø. Het eiland ligt op 31^o 10’ 10” (31 graden, 10 minuten en 10 seconden) oosterlengte en ligt volgens ons boekje dus verder naar het oosten dan bv. Sint-Petersburg en Instanbul. Noorwegen ligt dus theoretisch voor een gedeelte in Oost-Europa. Weer een” weetje” op een presenteerblaadje.

 Snel daarna arriveren we in Vardø. We leggen hier een uur aan, en er gaan heel veel mensen van boord.

Het haventje geeft een super romantische aanblik….

Er is namelijk een fort te bewonderen, nl. Vardøhus Festung. Het is wel een leuk gezicht. Een hele stroom mensen verplaatst zich van de boot naar het museum 5 min. lopen verderop, door een zo op het zicht slapend stadje. We betalen de vereiste 30kr. en begeven ons binnen de wallen van het fort, dat in gebruik is genomen in 1737 en tot in de 2^e wereldoorlog dienst heeft gedaan. Het is een belangrijk strategisch punt zo vlak bij de Russische grens, en op de foto’s in het fort is dan ook te zien dat het stadje tussen 1942 en 1944 ook voor zeker 1/3 is platgebombardeerd. De oorlog heeft duidelijk ook hier zijn sporen achtergelaten. Om 17.15 uur vertrekt het schip weer, en de kudde schapen draait zich als één om en begint aan de terugtocht. Het is gewoon bizar, of je het stopje uit het bad trekt, zo loopt het fort leeg. Wij lopen nog wat rond en spreken één van de jongens aan die hier aanwezig zijn. Hij zegt: “ Zo gaat het nu elke dag, zodra één van hen teruggaat, loopt de hele troep erachteraan”. Kijk zo komen wij Hurtigruten gangers dus over…..

We lummelen nog wat en verplaatsen ons maar weer naar de voederruimte. Het diner begint met een romige vissoep. Wij zien de borden al op de tafel naast ons verschijnen, en houden ons hart vast. Er drijft van alles in… We hebben ons voorgenomen dat als het niet te eten is, we wel bij gaan voederen in het cafetaria, waar ze een patatje serveren..Eindelijk mogen we de soep van dichtbij aanschouwen, en het valt alles mee. Je gaat het niet geloven, we vonden het allebei lekker. Zolang we maar niet te weten komen wat de witte visstukjes zijn…we houden het gewoon op kabeljauw of koolvis. Het hoofdgerecht is een aardappelpuree met rendiervlees en een worstje hiervan, met een pittige bruine saus erover. We hadden nog nooit rendiervlees op, het smaakt wat leverachtig. Het toetje is een pudding met oranje bessen erin. Ook nu moeten we weer constateren, dat het geheel gewoon lekker is. We worden verwent…. Na het eten lopen we even naar buiten, omdat er net aangelegd wordt in het plaatsje Båtsfjord. Een plaatsje van niets….maar de temperatuur is er heel erg op achteruit gegaan. Dat scheelt een jas, en dan wel letterlijk. Het is zodadelijk tijd voor de thee of koffie en ik denk dat we vanavond niet zo laat naar bed gaan, maar je weet natuurlijk nooit met wie je aan de plaat komt…. sov godt…..Gert en Irene.

Dag 6

Vanmorgen werden we om 8.00 uur op het dek verwacht in verband met onafhankelijkheidsdag. Dit is de nationale feestdag van Noorwegen. De kapitein houdt een toespraak die door het hele schip te horen is over het hoe en waarom van deze dag. Sinds 17 mei 1814 is Noorwegen onafhankelijk na dan bij Denemarken en dan bij Zweden te hebben gehoord, nu eindelijk onafhankelijk. Dit wordt groots gevierd vergelijkbaar met onze koninginnendag. Vlaggen worden gehesen en het volkslied wordt gezongen. De hele hotemetoot van de bemanning is aanwezig en diverse vrouwen van het personeel lopen in traditionele kleding.

 Daarna worden we opnieuw uitgenodigd om 10.00 uur aanwezig te zijn. De bovenlaag van de bemanning staat wederom klaar, nu met vlaggen gehesen in pikhaken, en het vaandel van het schip. Ze openen een optocht die rondjes maakt over het bovendek gevolgd door diverse groepen die een zogenaamde “banner” hebben gemaakt. Door de speakers klinkt marsmuziek en iedereen roept elkaar “hurra” toe. De verzamelde menigte volgt, echter door de geringe ruimte raakt de voorkant algauw de achterkant. Het is hartstikke gezellig en lachen gieren brullen.

Daarna kun je een hotdog kopen en ijsjes. Het traditionele “voer” op deze dag. Na de lunch leggen we aan in Honningsvåg. Wanneer we aan land gaan horen we de trommels in het stadje al slaan, en inderdaad de optocht begint net. De burgemeester loopt voorop en daarna volgen scholen met banners en de muziekverenigingen steken elkaar de loef af in de stoet. Dit is origineel, echt zoals het in elk stadje vandaag gebeurd. Echt bijna de helft van de dames loopt in traditionele kleding. Ook tieners, ze houden dit duidelijk stipt in ere. Kinderen lopen met een fluitje aan een lintje, en de opgeschoten gevallen van ca. 12 jaar hebben een harde toeter zoals ook wel bij voetballen wordt gebruikt. Het is echt feest, wie geen klederdracht heeft, draagt een lintje of een vlag.  

De 17^de mei luidt tevens het einde van de “Russ” in. Dit is hetzelfde als graduation in Amerika. De jongelui zijn ca. 19 jaar oud en hebben hun studie afgesloten op de “videregående skole”. De “Russ” begint op 1 mei en eindigt op de nationale feestdag. Vanaf dat we aankwamen in Bergen hebben wij ons al verbaasd over de kleding van sommige jongelui. Ze dragen een soort tuinbroeken met opdruk. Over het algemeen zijn ze rood, maar we hebben ook blauwe en zwarte gezien. De kleur is afhankelijk van waar je in bent afgestudeerd. Later aan boord kregen we een introductie waar een en ander in werd uitgelegd, en dan snap je het. Overal die tuinbroeken……We kunnen het niet anders zeggen, we treffen het dat we deze feestelijkheden mogen meemaken. Noorwegen op zijn origineelst. In dit stadje staat met rode verf op alle ramen van de winkels wel een kreet. Bij een kinderkledingwinkel staat bv. “hier wordt niks leuks verkocht, we komen echt niet binnen om te passen” op het andere raam ernaast staat “Russ 2010”.Het lijkt erop dat dit bij de traditie hoort, in ieder geval hier…. Eindelijk krijg ik de kans om Gert de camera afhandig te maken en hem te laten poseren, en wel op de vrolijk versierde loopplank. Dus op vele verzoek…hier is hij….Gert!!! De man die meestal achter de camera staat, en alle mooie plaatjes schiet….

Wanneer we verder varen wordt er een rotsje aangekondigd dat wanneer je er goed naar kijkt op een wat gedrongen kerkje lijkt. Het is die op de foto links. Zo zie je maar weer, zelfs door de natuur worden kerkjes gebouwd.

We staan een poosje voorop het schip uit te waaien. De zon schijnt en het is goed te doen in de korte mouwtjes. Zo dicht bij de Noordkaap…je snapt het niet. Het wordt tijd voor het avondeten. Het is dit keer buffet nl. “Nordkapp” buffet. Er is vlees en vis, maar voornamelijk schaaldieren. Krabben, kreeften en zelfs de koningskrab, wat een zeer duur gerecht schijnt te zijn. Mensen komen met volgeladen borden bij het buffet vandaan. Dit zullen ze thuis niet alle dagen eten, ietsje te prijzig, dus ze nemen de gelegenheid te baat. Wij beperken ons tot wat witvis, zoals koolvis, en verder vergrijpen we ons aan het lamsvlees, wat je echt wegzuigt. Er zijn toetjes te kust en te keur, en hoe het allemaal heet, daar waag ik me niet aan, maar het is ontzettend…..lekker.

Voor nu ….Sov godt…en zo is ie echt goed geschreven….Astrid!!!!

Dag  5.

Gisteren werd het een latertje zoals voorspeld. Om ca. 23.30 uur zouden we de Trollenfjord doorvaren. Dit is een smalle fjord van ca. 80 m. breed en de rotswanden rijzen aan de ene zijde 1000 m. stijl omhoog uit het water. De fjord is ca. 2 km. lang.

Op het hoogste dek staan heel veel mensen te kijken naar dit schouwspel. De boot vaart erdoor en keert aan het eind om zijn eigen as om, en vaart terug. Het is heel indrukwekkend en tijdens de tocht door de fjord kun je een beker met thee en rum kopen. De mok mag je houden. We hebben natuurlijk een mok met inhoud gekocht.

We raakten aan de praat met een passagier uit Schotland. Uiteindelijk ging Gert mee naar beneden om de broodnodige nachtrust te verkrijgen, maar het koste hem veel moeite om zich los te trekken van het landschap. Je kunt niet ophouden om plaatjes te schieten. Uiteindelijk liggen we om ca. 01.00 uur in bed. De andere ochtend zijn we zodoende wat laat aan het ontbijt. We hebben gisteren de poolcirkel overschreden en er was een prijsvraag betreffende het tijdstip dan dit gebeurde. De winnaars werden op dek 9 verwacht en zouden hun prijs uitgereikt krijgen. Iedereen werd uitgenodigd om de uitreiking mee te maken. En wie verscheen er ook op het feestje, je raad het al koning Neptunes. Er was een toespraak waarin de koning zijn afkeur uitsprak over de lieden die zijn rijk hadden betreden. Ze waren niets waard. De enige manier om zich waardig te kunnen maken was om hem eer te betonen. Je moest voor hem op de knieën en kreeg een soeplepel met ijswater waarin ijsklontjes dreven in je nek gegoten. Je kraag werd echt even goed opengehouden en hupsaké. Dan heb je getoond dat je geen watje bent. De prijswinnaars waren het eerst aan de beurt, en daarna volgden er meer, waaronder ik…

Na de lunch legt de boot al snel aan in Tromsǿ. We lopen wat rond, drinken een koppie koffie. De winkels zijn dicht in verband met de broodnodige zondagsrust. Na wat geslenter keren we terug naar de boot. We gaan wat later aan het avondeten, want we hopen de camping waar we hebben gestaan van de zomer, te passeren. Uiteindelijk kunnen we niet langer wachten en snellen ons naar het diner. Het diner bestaat uit een voorafje van een kruising tussen spinazie en erwtensoep. Room erop en wat stukjes doorgebakken ontbijtspek. De hoofdschotel is een stukje koolvis met roergebakken groenten en een enkel stukje aardappelkriel,  gebakken in de schil. Het toetje is een chocoladetaart met noten erop en sorbetijs. Wel een beetje machtig toetje, maar lekker….. Daarna snel naar boven om de eventuele camping te kunnen fotograferen. Helaas, het is wel erg ver weg, maar we hebben hem gezien, en op de foto. We raken dit keer aan de praat met een Amerikaan uit Texas. Gert heeft deze man al eerder gesproken, omdat ze dezelfde camera hebben en de technische snufjes uitgewisseld. Hij heeft er de smoor in, hij is de oplaatapparatuur voor zijn batterij vergeten. Hij zit nu bij ons in het opladertje en Gert heeft een volle van ons in bruikleen gegeven. We blijven lang boven. Het uitzicht is overweldigend, en je hebt zo een praatje hier en daar. Na nog een bakkie thee/koffie in de panoramasalon tijgen we uiteindelijk naar onze hut. Tuktijd!!! Het is inmiddels 23.40 uur, en de zon is nog steeds niet onder. Morgen gaat hij helemaal niet meer onder, dus we hopen op helder weer om de middernachtzon te aanschouwen. Tot schrijfs…Gert en Irene….dag…

De kerk in Tromso.

Dag 4.

Vanmorgen ging de wekker. We moesten er vroeg uit, want er stond een excursie op het programma. Om ca. 7.00 uur verschenen we aan het ontbijt. Gedouched en wel. We schuiven aan bij een Nederlandse dame, ze zit in een soort scootemobiel. We nemen een licht ontbijt. Dit is inmiddels uit ervaring geboren, rustig aan beginnen. Om 9.30 uur staan we klaar om van boord te gaan. We moeten afdalen naar het vrachtruim en daar, op het volle water, overstappen op een kleiner bootje. Je kunt binnen zitten, maar aangezien het droog is gaan de meeste mensen al snel naar buiten, zo ook wij. Het is wel koud, dus af en toe even naar binnen om op te warmen. Na ongeveer een half uur gevaren te hebben komen we in de buurt van de gletsjer. Wanneer we deze helemaal in beeld krijgen, wordt er een romantisch muziekje opgestart.

 Het lijkt of je in een natuurfilm bent beland. Eerst moeten wij er een beetje om giechelen, maar het heeft toch wel wat. Wat is de wereld toch mooi, en we mogen het allemaal zien. Even later leggen we aan en moeten we te voet verder. Voor hen die dit niet zien zitten staat er een bus klaar. Wij gaan lopen. We lopen als het ware door de sneeuw heen. Vlak langs de weg liggen nog grote plakken sneeuw, en dat is dus op zeeniveau. Na een wandeling van 20 minuten komen we aan bij het gletsjermeer, waar een restaurant aan ligt. We krijgen een buffet aangeboden van streeklekkernijen. Het zijn onder andere dubbelgevouwen pakkenkoekjes met een zoete crème ertussen, en dit in allerlei varianten. Lekker kopje thee erbij, helemaal goed. Het gletsjermeer is nog helemaal bevroren, maar het ijs roert zich wel. Telkens hoor je knallen als er scheuren in schieten en langs de kant ligt het kruiende ijs bijna manshoog opgestapeld.

 De gletsjer  is bijzonder omdat hij eindigt op slechts 20 meter boven zeeniveau en toch zo groot is. Het is weer geweldig om te zien en mee te maken. We mogen het stuk weer teruglopen naar de boot, en daarna volgt een tocht van ongeveer 3 uur. We ontmoeten de ”Midnatsol”  in Bodo. Daar wacht de lunch. Het is inmiddels 14.30 uur en we hebben best wel trek. De rest van de middag brengen we in alle rust door. Gert gaat naar het dek, en laat zich lekker uitwaaien, en ik duik in een hoekje bij een groot raam en sla mijn boek open. Zo sukkelen we naar het diner. We beginnen met een romige salade met garnaaltjes. Het is best wel te eten, als je maar niet aan al die garnaaltjes denkt. Het hoofdgerecht is lamsvlees met een heerlijke bruine saus en we krijgen er romige aardappeltjes bij geserveerd.Het toetje bestaat uit gecaramelliseerde vrucht, peer of zo iets, met lobbig geklopte room en gebrande suiker eroverheen. Verrukkelijk. Om 21.00 uur leggen we aan in Svolsvaer en lopen er wat rond. De vorige keer dat we hier waren in de zomervakantie hebben we kaarten gekocht, waar een afbeelding van een rots met twee hoofden veel op stond. Wij konden deze rots toen met geen mogelijkheid vinden. Nu zien we hem meteen, zo van het water af.

Tijdens de toch van en naar de gletsjer stopte we bij het nest van een zeearend. We gaan in de loop van de week op zeearenden safari, maar we hebben dus al een klein voorproefje gehad.

Het wordt vanavond een latertje, maar daarover morgen meer. Voor nu……Sov god! …..slaap zacht…

Dag 3.

Na wederom een goede nachtrust snellen wij ons weer naar de dis, die weer overvloedig is. Voldaan stappen we even later aan wal. We hebben aangelegd in Trondheim, de Koningsstad en kroningsstad. Het is de oudste stad van Noorwegen, en hier worden de koningen gekroond. Het weer lijkt vanochtend weer aardig op gang te komen, en wanneer we het centrum naderen hebben we spijt dat we geen zomerjas hebben aangetrokken. We lopen richting kerk, de kroningskerk. Ik zie een prachtig putdeksel, wat speciaal voor de stad gemaakt is. Er staat een bisschop op en een koning. Het stelt een kroning voor. Ik vraag aan Gert of hij er even een foto van wil nemen. Hij zegt: Dat is toch niet nodig, wat doe je daar nu mee, maar schiet het plaatje uiteindelijk wel voor me. Het enige nadeel van dit voorvalletje is natuurlijk, dat hij nu bij menig putdeksel zal gaan vragen: wil je hier een foto van? Wat is die man toch vreselijk lastig.

We kopen een ansichtkaart, maar postzegels heeft de winkel niet….dan moeten we die straks maar even kopen op het postkantoor. We drinken een kopje koffie/thee en lopen op ons dooie gemakkie naar het postkantoor. Binnengekomen blijkt het daar best druk. We moeten een nummertje trekken. Nummer 78 is aan de beurt als wij nummer 93 toebedeeld krijgen. Het duurt lang….ik ga even zitten, en Gert loopt wat rond. Het moet wel opschieten, want de boot vaart weer af om ca. 12.00 uur en het is nog een aardige tippel terug. Er komt een man naast me zitten. Hij maakt een opmerking in het Engels tegen mij en ik keutel gezellig terug, tot hij vraagachtige dingen zegt. Ik kom niet uit Noorwegen, zeg ik. I’m from  Holland, where are you from? Hij blijkt uit Libanon te komen, en of hij hier nu woont of tijdelijk vertoeft is mij niet helemaal duidelijk. Hij vindt Noorwegen erg duur en wat hem nog het meeste dwars zit is al die sneeuw in de winter. Veel rommel, en al het groen verdwijnt. Na lang wachten zijn we dan eindelijk aan de beurt. Postzegeltje gekocht en snel naar de boot. En weer tijd voor de lunch. Het lijkt hier wel een vetmesterij. We relaxen verder de middag door. We passeren een vuurtoren die helemaal in het water staat. Bij eb ligt er een klein eilandje omheen van rotsen, maar bij vloed is hij geheel omgeven door water. Niet te geloven dat deze vuurtoren vele jaren werd bewoond door een vuurtorenwachter met vrouw en vier opgroeiende kinderen, en een onderwijzer. Bij slecht weer kon men niet naar het vasteland, en als het dan ook even goed weer was werd er snel naar het vasteland gevaren voor proviand.

 Ook varen we door een smalle doorgang om een eilandje heen. De doorgang is 45 mtr. en ons schip is 21,5 mtr. breed. Dat wil dus zeggen dat we maar 12 meter aan elke kant over hebben. Het ziet er inderdaad erg smal uit, en daarna moet er direct een scherpe bocht genomen worden. Men doet dit geintje dan ook alleen wanneer het weer het toelaat, en wij hebben geluk.

 Het avondeten dient zich aan. We beginnen met bloemkoolsoep waar hele stukken bijna rauwe bloemkoop in drijven. Voor de bloemkool liefhebben smaakt dit echt lekker, maar Gert vindt het in eerste instantie geen goede zet van de kok. Maar het valt mee en hij eet zijn bordje leeg. We kunnen er echter vanuit gaan dat hij het de volgende keer niet op voorhand uit eigen wil zal gaan bestellen in een restaurant. Daarna krijgen we een mootje zalm op een bedje van sterk gebonden spinazie. Is best een aardig gerechtje, maar gaat ook zeker niet tot de favorieten van ons tweeën behoren. We besluiten met een warme brownie met abrikozen compote en sorbetijs. Het toetje maakte alles weer goed. Over het algemeen kunnen we stellen dat het diner echt van hele hoge kwaliteit is zoals je dat in een toprestaurant voorgeschoteld zal krijgen. En dat in twee shiften van elk ca. 300 man. We zouden best wel eens een kijkje in de keuken willen nemen. Om ca. 21.00 uur leggen we aan in Rorvik en kunnen we een half uurtje onze benen strekken. Dan wordt het tijd om dit verslagje te typen, en daarna snel onder zeil, want morgen hebben we een drukke dag voor de boeg.

Dag 2.

We hebben vannacht heerlijk geslapen. Wel wat onrustig soms, omdat er ’s nachts gewoon aangelegd wordt op bepaalde plaatsen.  Het slapen op een varend schip is weer even wennen. Maar de rust heeft er niet echt onder geleden. Opstaan en naar het ontbijtbuffet. De maaltijd is overvloedig. Fruit, netjes voorgesneden, brood en broodjes, worstjes, aardappels met paprika ed. gebakken, vleeswaren en kaas, teveel om op te noemen. We groeien hier dicht, dat is te voorzien. In de loop van de ochtend vindt de demonstratie in verband met eventuele calamiteiten plaats. Een redelijk aantal mensen heeft zich verzameld. De reddingsboot wordt naar beneden gelaten. Dit is trouwens niet zo makkelijk. Met een zwengel moet de lier losgedraaid worden, en u raad het al, dit lukt niet. Fijn om te weten, wanneer het nodig is…….. Enfin, uiteindelijk gaat het wel en kunnen we een blik werpen in de reddingsboot. Nu maar hopen dat we deze noodoplossing niet nodig gaan hebben. Daarna worden er vrijwilligers gevraagd om het pak uit te proberen. Ik kan het niet laten en hijs mij met veel verve in het pak. Dat is heel lastig. Het is een soort overall van plastic, waar de “sloffen en handschoenen” aan vast zitten. Dan kan er nergens water inkomen. Daarna een band over je hoofd waar een schuimplastic borststuk aanzit en je bent er helemaal klaar voor. Het water is hier ca. 4 a 5 graden, en de onderkoeling zal dus binnen enkele minuten intreden, ondanks het pak. We hebben in ieder geval gelachen bij de oefening.

 De lunch is om 12.00 uur een feit, en we schuiven opnieuw aan. Het buffet is weer lekker, en uitgebreid met lekkere toetjes, hoe moet dit verder…We liggen wat achter op schema en als we aanleggen in Alesund kunnen we in plaats van 3 kwartier maar 1 kwartier van boord. We lopen even over de kade en steken een straatje in. De boot houden we goed in de gaten. Even een fotootje van een standbeeld, wat speciaal is opgericht voor alle Noorse zeelieden die alle wereldzeeën hebben bevaren en hebben bijgedragen aan het verslaan van de vijand in de 2^e wereldoorlog.

 Het is inmiddels prachtig weer geworden, en met je jas goed dicht is het goed toeven op het zonnedek. We varen de beroemde Geirangerfjord in. We hebben dit al vele malen gezien, en met pontjes gevaren, maar nog nooit zo vroeg in het jaar. Weinig of geen watervallen, maar wel ontzettend veel sneeuw op de bergen. Het uitzicht is prachtig, maar overal om ons heen zie je mensen wegdommelen, en wij doen gewoon mee. Wat een luiheid, en wat een rust. De gemiddelde leeftijd is wel iets hoger dan de jaren die wij inmiddels mogen tellen. We voelen ons jong, dat alleen is al geweldig. Het avondeten wordt in drie gangen geserveerd. We houden ons hart vast….zullen we veel vis krijgen….we zijn er allebei niet dol op…..zeg maar we houden er niet van. Het menu voor de hele reis ligt klaar, en we bladeren het door. Uitslag volgt de volgende dagen. Vandaag begonnen we met stokvis, dus de spanning steeg aan ons tafeltje. Het schijnt zo te zijn, dat wanneer een meisje stokvis goed kan bereiden, ze klaar is voor het huwelijk. Toch even leuk om te weten. Het blijkt een soort kroket te zijn. Gemalen vis, en dan gefrituurd, geserveerd met salade. Het was lekker. Nou, dat hadden we nooit van onszelf verwacht. Het hoofdgerecht,  plakjes kipfilet met risotto, was ook goed weg te pruimen. Het dessert was een cheesecakeje met ijs en een bessencompote. Super voldaan begeven we ons naar de panoramasalon en laten het geheel even zakken. ’s Avonds gaan we nog even aan de wal in Molde, maar ook hier is haast geboden. Morgen naar Trondheim. Daar liggen we wat langer aan en kunnen we de benen eens even goed strekken.

Het bijhouden van de pagina is een hele klus. We moeten eerst inloggen op de boordcomputer van de MS Midnatsol, en daarna vindt het daadwerkelijke internetten plaats per sataliet. Laden van plaatjes ed. kost heel veel tijd…..we doen ons best….

Grts Gert en Irene