Zo, het laatste weekend thuis loopt op zijn endje. Laatste boodschappen zijn gepleegd. Een nieuwe koffer moest aangeschaft worden, want zo een lange reis kunnen we niet met handbagage af, dat snap je wel. Snel naar de stad…en dan een koffertje. Er zijn er ontzettend veel, en na lang wikken en wegen vinden wij onze ideale reisgezel. Vandaag is het moederdag en werd ik vanmorgen verblijd met een mooi bloemetje en een gezellig windlicht. Dank je dochter. ’s Morgens vroeg werd ik gebeld door René vanuit Istanbul. Wel een beetje vroeg. Hij had even geen erg in het tijdverschil. Het is daar namelijk een uur later. Toch leuk dat hij daar even aan heeft gedacht.

Het is te hopen dat we voor ons vertrek nog een blik kunnen werpen op onze vissen. Na het bezoek van een reiger…laten zij zich even niet meer zien. Geschrokken houden zij zich op, op de bodem van de vijver. Hebben we ze nog allemaal, of is er één beland in de buik van het gevogelte. Zo zie je maar weer, zorgen genoeg.

Maar goed, het gaat eigenlijk nergens over….zijn vast de zenuwen, want het reisje komt nu wel heel dicht bij. Lang naar toegeleefd, en nu….nog een paar daagjes werken en dan is het zover….

Grts Irene

This entry was posted on Sunday, May 9th, 2010 at 7:38 pm While Dave was in Noorwegen reis. You can leave a response, or trackback from your own site.