Dag 11

Na weer een heerlijke nacht worden we fris wakker en begeven ons naar de ontbijtzaal. Om 11.00 uur worden we verwacht in de stuurhut. We hebben ons ingeschreven voor een excursie. Met een beperkte groep mensen totaal misschien 15 personen, worden we door de purser binnengelaten in de stuurhut. Dit is het centrum van ons bewegende dorpje. We worden begroet door de kapitein en hij legt ons van alles uit over de schermen die het “dashbord” vormen. De koers kan natuurlijk uitgezet worden via het “gps systeem”. Er staan enkele punten aangegeven, die dan automatisch worden gevolgd. Ook de oever, in dit geval gevormd door grillige rotseilandjes, is te zien op dit scherm en eventuele schepen. Er is inderdaad een schip in zicht en via de computer kan de kapitein allerlei gegevens van dit schip opvragen, zoals: de naam, het soort schip, kruissnelheid enz. Verder zijn er uiteraard zeekaarten te zien, waar je net als in google maps kan selecteren welke gegevens je wilt zien, bv: bakens, herkenningspunten enz. Er zijn desondanks ook gewone papieren zeekaarten aan boord. Ook kunnen op een ander scherm allerlei technische gegevens van het schip opgeroepen worden. Dit ziet eruit als een soort werktekening, waarop of een schema van branddeuren, open of dicht, of een schema van de hoeveelheden water in welke tanks, je kunt het zo gek niet noemen of de kapitein kan het “zien”.

De kapitein in zijn domein

Het “Dashbord” van het schip

 Er worden allerlei vragen gesteld. Hoe lang moet je leren om dit te kunnen doen. Hij legt uit, dat hij echt als dekknechtje is begonnen, en zich zo omhoog heeft geleerd, en gewerkt. Je wordt dit natuurlijk niet zo maar met alleen maar wat interessante papiertjes. Hij heeft zelfs gevaren op onderzeeboot, en diverse jaren als stuurman en 1^e stuurman gevaren. Dan ben je rijp voor deze job. Als je naar de man kijkt, hij is zo rustig en straalt zoveel autoriteit uit…..en zo hoort het ook. Ik sluit tenslotte elke avond aan boord van dit schip, mijn oogjes in het volle vertrouwen dat er iemand aan het stuur staat die weet wat hij doet. We worden na ongeveer een half uur door de purser uit de stuurhut geleid en krijgen in één van de kleine salons een drankje aangeboden. Het is oranje met een lichte sparkel, genaamd captains drink. De smaak is pittig, maar absoluut zonder alcohol. Het personeel, in ieder geval op deze afdeling, mag de 22 dagen dat ze dienst hebben, geen alcohol drinken, dit is strikt verboden. Ook geen wijntje bij het diner of iets dergelijks, ze staan kurkdroog. Grappig voegt hij eraan toe: “maar die andere 22 dagen….”  De shifts zijn dus 22 dagen op en 22 dagen af. En tijdens onze reis hebben we verschillende personeelsleden zien komen en gaan. 2 “rondjes” met het schip ( 2 x 11 dagen) en dan stappen ze af, misschien wel in hun eigen woonplaats. Het was interessant en leuk om het eens op deze manier te zien allemaal. En tot slot krijgen wij een certificaat van bekwaamheid uitgereikt klasse 10. Dus we zijn nog lang niet bij klasse 1. Het is inmiddels de hoogste tijd voor een maaltijd…vind je niet. Dus we begeven ons naar de trog. De middag verloopt rustig. Het weer is niet geweldig, eerlijk gezegd kunnen we niet eens een kunstlijn zien. Het is aardig mistig. De Nederlanders klitten weer wat bij elkaar, en de laatste souvenirtjes worden gekocht en uitgebreid geshowd. We maken een stop bij Krinstiansund.

Kristiansund

 En zo dwarrelen we door de middag en wordt het onvermijdelijk weer etenstijd. Dit is ons laatste diner. Door deze en gene wordt snel de laatste gelegenheid aangegrepen om de koks op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook Gert heeft er op het laatste moment erg in zijn camera mee te nemen. Al dagen ergeren we ons samen aan het feit dat we dit steeds vergeten. Het voorgerecht wordt in de keuken bereidt, alsmede het toetje. Het hoofdgerecht wordt echter als “bulkgoed” uit de keuken gereden, en de borden worden in het buffetgedeelte van de eetzaal opgemaakt. 2 x 3 koks voorzien de obers van versopgemaakte gerechten.

Koks die druk in de weer zijn om ons eten te bereiden

En dan nu…..de details. Het voorgerecht is een carpatio van rendiervlees met salade en besjes. Het hoofdgerecht bestaat uit 3 soorten vis, zover wij kunnen beoordelen, gekookte zalm of trout, gestoofde heilbot en gerookte zalm, in de schil gekookte krieltjes en het geheel overgoten door een gebonden saus met kruidenkaas. Het toetje was een soepje van vers bosfruit en daar dreef een stukje pudding in, afgewerkt met een krakelingachtig stengeltje. We hebben de balans opgemaakt, en zijn tot de conclusie gekomen dat we van de 11 diners, 2 buffetten hebben genoten, en 3 vleesgerechten hebben genuttigd. Slotsom 6 maal vis gegeten. En dan hebben we het nog niet eens over de verschillende voorgerechten bestaande uit vis. En…….alles was lekker. We hebben nooit gedacht….dit laten we staan….dit is niks….. Dat is alleen al een huzarenstaaltje van deze keuken. We zijn vreselijk verwent en zien op tegen de sobere maaltijden van thuis…..die wij zelf moeten bereiden……!! Je zou toch zo’n kokje mee kunnen nemen… Maar dat zou vast ook gaan vervelen, dus gaan we volgende week maar weer trouw aan de piepers met groente, sudderlapje en vette jus. Ook lekker hoor! ’s Avonds leggen we aan in Molde en Gert schiet nog enkele leuke plaatjes.

Als je goed kijkt zie je er zeil aan de mast in dit appartementencomplex. De balkonnetjes vormen de leuvertjes waarmee het grootzeil aan de mast vast zit.

houten sculptuur van ronddollende dolfijnen

Als hij om half tien weer binnenkomt gaan we nog even thee/koffie halen en voegen ons bij het inmiddels weer ontstane Nederlanse groepje. Onze Belgische reisgenoot schuift aan en nuttigt zijn flesje wijn. Er wordt weer stevig gelachen. Een van het Nederlanse gezelschap is haar mobiel kwijt. Haar man probeert haar te bellen…maar weet haar nummer niet. Ze hebben vast een heel hechte relatie, maar ze bellen elkaar nooit…. Langzaam stapt de één voor de ander op….De laatste avond is voorbijgevlogen, net als de rest van de vakantie. Morgen worden we al weer geconfronteerd met ons éérste “moeten”. De koffers moeten om tien uur bij de lift van je verdieping staan. Voor nu welterusten allemaal….en morgen weer een nieuw verhaal.

De cameraman…..

This entry was posted on Monday, May 24th, 2010 at 2:16 pm While Dave was in Noorwegen reis. You can leave a response, or trackback from your own site.