Dag 8

Na wederom een overvloedige dis besluiten we aan wal te gaan, want het schip nestelt zich in de beschutte haven van Hammerfest. We hebben niet veel tijd, maar hebben desalniettemin een stevige klim op het oog. We lopen het stadje door en klimmen naar het uitzichtpunt “Salen” of “Het Zadel”. Een grindpad slingert in haarspeldbochten omhoog. Dan stuiten we op een gedeelte waar over de hele breedte van het pad een plak verijsde sneeuw ligt. Het is een hele toestand om hier langs te komen, zonder af te glijden naar het startpunt, maar het lukt.

Het klimmen ging al lastig….van de afdaling zijn gelukkig geen foto’s…

Boven hebben we een mooi uitzicht over de stad, dat zich uitstrekt om een baai in de fjord. Het stadje is niet breed maar wel langgerekt, dat zie je goed zo vanaf deze hoogte.

Hammerfest is een belangrijke overslagplaats voor gas, en op de achtergrond bij een landtong de fjord in brand een affakkel vlam omringt door installaties.

Aangezien de boot al weer snel vertrekt moeten we na een paar blikken geworpen te hebben weer naar beneden, en langs genoemde ijsplak. Ieder past bij het neergaan zijn eigen techniek toe, en Gert vindt die van mij niet geweldig. Hij kijkt achterom en geeft mij welgemeende doch dringende adviezen, die bijna leiden tot mijn ondergang. Laat mij mijn eigen dingetje nou maar doen….ja….het ziet er niet fraai uit, maar het brengt mij weer veilig op het afdalende kiezelpaadje. Beneden komend willen wij een foto nemen van een beeld, cq. voorstelling van een schip, varend tussen de ijsschotsen. Voor het beeld staat een zwarte auto, wat het vastleggen van e.e.a. bemoeilijkt. Eindelijk komt er iemand aan die bij de auto lijkt te horen, stapt en….en je zou denken dan rijdt hij weg. Maar nee hor, we moeten best nog wel even wachten voor de auto zich voor het beeld vandaan beweegt. Er staan verschillende mensen met camera in de aanslag te wachten….en toch blijft zo iemand dan gewoon met dat zwarte ding staan….kijk dat noem ik nou geen inzicht hebben. Enfin,…gauw naar de boot en aan de lunch, want daar is het al weer tijd voor. We horen van enkele Noordkaap gangers, dat het daar erg mistig was. Vanmorgen zijn zij vroeg uit bed gegaan om hun ontbijt te genieten bij de Noordkaap. Je mocht alleen bij de wereldbol en het hek komen, want het zicht was zo slecht, dat men vreesde dat een onvoorzichtige toerist de berg af zou kukelen. Het zicht beperkte zich namelijk tot enkele meters. Vanuit het panorama restaurant was niets anders te zien dan de melkachtige bewolking die de Noordkaap omhulde. Jammer hor!….. Het is lunchtijd en na de lunch strijken we met een kopje thee neer op een zitje naast de conferentiezaal. Er is een presentatie bezig voor medewerkers van “Stad Oil”. Kijk dat is een leuke manier om wat aan teambuilding te doen. Na een tijdje begeeft Gert zich naar het dek om foto’s te nemen en ik duik in mijn boek. We ontmoeten elkaar voor de deur van onze hut en besluiten dat het een goede tijd is om ons logboekje bij te werken. Dus opnieuw voorzien van thee naar de zitjes naast de conferentiezaal, waar het bereik voor het internet met de server van het schip het beste is. We worden er steeds handiger in en zijn in een mum van tijd klaar. Ik ga weer lekker lezen, en Gert gaat uitwaaien. Zo verglijdt de tijd, en moeten we ons weer haasten om aan het diner te verschijnen. We beginnen met een toast met brie uit de oven, gedrapeerd op een bedje van sla. Het hoofdgerecht is een vissoort waar we de naam niet van thuis kunnen brengen. In het Engels is het  “char” maar op de grote poster met alle vissoorten die hier ophangt kunnen we hem niet vinden. Het is overigens best smakelijk. Het toetje is een puddinkje met marmelade erop en een kruimlaagje met nootjes eronder. We mogen weer niet klagen vandaag….. Na nog wat koffie/thee gaan we naar onze hut en wachten nog op de passage van de “Lingen Alp” met de hoop dat de zon er nog even goed op wil schijnen voor de foto’s. Al met al een rustig dagje, maar dat geeft niet….we komen onze tijd echt wel door.

Even wat wetenswaardigheden over het leven hier aan boord……
Bij aankomst wordt iedereen in de gelegenheid gesteld om een “Hurtigruten koffie/thee mok” te kopen. Met deze mok, die er opzichtig uitziet, kunnen wij de gehele dag door koffie en thee tappen. Dit is gratis, en de mok is geldig voor het gehele jaar. (alsof je zo’n cruiseje meerdere keren per jaar zou boeken) Het is een warmhoudmok met dekseltje, en gezien het reeds genoemde jaarabonnement gaan wij ervan uit dat de kleur elk jaar veranderd. Dit jaar zijn de mokjes rood en in het zelfbedieningsrestaurant /cafetaria herkennen ze de mokjes al van verre… Je tapt je warme drank en loopt gewoon weg….Kijk dat is nu nog eens een uitgekiend systeem.

Dat was het weer voor vandaag. Morgen hebben we weer van alles op het programma staan, dus blijf aan de lijn…..
Groetjes vanuit onze luie stoel, zacht gewiegd door de golven voor de Noorse kust….Gert en Irene

Mooie greep uit de mooie plaatjes van vandaag….

Een licht wolkendek geeft de foto soms extra “sjeu”
….

This entry was posted on Thursday, May 20th, 2010 at 9:20 am While Dave was in Noorwegen reis. You can leave a response, or trackback from your own site.